قرآن وامام علی (ع)

امام على علیه‏السلام :

آگاه باشید همانا این قرآن پند دهنده‏ اى است که نمى ‏فریبد، و هدایت کننده‏ اى است که گمراه نمى‏ سازد، و سخنگویى است که هرگز دروغ نمى ‏گوید. کسى با قرآن همنشین نشد مگر آن که بر او افزود یا از او کاست، در هدایت او افزود و از کور دلى و گمراهى ‏اش کاست. آگاه باشید کسى با داشتن قرآن، نیازى ندارد و بدون قرآن بى نیاز نخواهد بود. پس درمان خود را از قرآن بخواهید، و در سختى‏ ها از قرآن یارى بطلبید، که در قرآن درمان بزرگ‏ترین بیمارى‏ ها یعنى کفر و نفاق و سرکشى و گمراهى است، پس به وسیله قرآن خواسته‏ هاى خود را از خدا بخواهید، و با دوستى قرآن به خدا روى آورید، و به وسیله قرآن از خلق خدا چیزى نخواهید، زیرا وسیله‏ اى براى تقرّب بندگان به خدا، بهتر از قرآن وجود ندارد.
آگاه باشید، که شفاعت قرآن پذیرفته، و سخنش تصدیق مى ‏گردد، آن کس که در قیامت، قرآن شفاعتش کند بخشوده مى‏ شود، و آن کس که قرآن از او شکایت کند محکوم است، در روز قیامت ندا دهنده‏اى بانگ مى ‏زند که: «آگاه باشید امروز هر کس گرفتار بذرى است که کاشته و عملى است که انجام داده، جز اعمال منطبق با قرآن» پس شما در شمار عمل کنندگان به قرآن باشید، از قرآن پیروى کنید، با قرآن خدا را بشناسید، و خویشتن را با قرآن اندرز دهید، و رأى و نظر خود را برابر قرآن متّهم کنید، و خواسته‏ هاى خود را با قرآن نادرست بشمارید.

همانا خداوند سبحان کسى را به چیزى چون قرآن پند نداده است، که قرآن ریسمان استوار خدا، و وسیله ایمنى بخش است. در قرآن بهار دل، و چشمه‏ هاى دانش است، براى قلب جلایى جز قرآن نتوان یافت، بخصوص در جامعه‏اى که بیدار دلان در گذشته و غافلان و تغافل کنندگان حضور دارند. پس هر جا که نیکى دیدید یارى کنید، و هر گاه چیز بد و ناروایى مشاهده کردید دورى گزینید، زیرا پیامبر اسلام صلّى اللّه علیه و آله و سلّم همواره مى‏فرمود: «اى فرزند آدم، کار نیک را انجام ده، و کار بد را واگذار، اگر چنین کنى در راه راست الهى قرار خواهى داشت»

نهج البلاغة : الخطبة 176