منوچهر (کنعان) شیر قله های کردستان

منوچهر( کنعان) دلیری که شجاعتش باعث فتح قله گردید

سالهای متمادی است که دوران جنگ ودفاع مقدس را سپری کردیم ،این سالها چه آسان وچه سخت ،چه شیرین وچه تلخ  برای همه آنانی که به نحوی در میدانهای نبرد حضور داشتند سپری شد عده ای خوشحال از اینکه دین خودشان را ادا کردند، عده ای ناراحت از اینکه ما جنگ کردیم ودشمن را از خاک مقدس سرزمینمان بیرون کردیم اما زمانه بعد از جنگ افتاد به کام انانی که هیچ نقشی در جنگ نداشتند ونه از ایثارگرانند ونه از خانواده های شهدا وحتی هیچ نشانی از دوران جنگ ندارندواما همه چیز به کامشان شد ودر راُس مناصب  کوچک وبزرگ حکومتی قرار گرفتندو هر جوری می توانند به نام انقلاب وبه نام جنگ و ... می تازانند واستفاده می کنند واز امتیازات تا حد بالای آن استفاده می برندومعنی بسیجی را بلد نیستند اما از بسیجی ها بسیجی تر هستندو طوری رفتار می کنند که نسل بعد از جنگ که کمتر از آن زمان ومردان جنگ آن زمان و آنانی که رفتند و آنانی که جنگیدند اطلاع دارند فکر می کنند که تمامی لحظه به لحظه جنگ روی دوش این افراد اداره می شده وبس .عده ای اندک از بسیجیان جنگ نیز تا حداقلی از امتیازاتی که استحقاق آنها بسیار بیشتر از این چیزا هست که براشون در نظر گرفتند ودر زیر سرکوفت دیگران و اجبارهای اجتماعی وحرف وحدیث اونائی که همیشه نق میزنند استفاده کرده اند.عده زیادی از این بسیجیان بدنشان پر از ترکش و دردهای شیمیائی و موج انفجار وهزاران اثرات روحی وروانی ناشی از انفجارات و....می باشد ولی دستوالعملهای نامتعارف همین گروههای به ناحق حاکم، نگذاشته که این افراد در زمره جانبازان قرار بگیرند و بخشنامه ها هیچ دردی از دردهای این گروه را تا به حال درمان نکرده وروزنه ای باز نشده تا نشان دهندموج انفجار اذیتشان میکند ترکش درون بدنشان خواب آرام را از چشمانشان  ربوده ،درد هایشان زجرشان می دهد اماافسوس  وصدافسوس از اینکه کی باید به دادشان برسد ،الله اعلم و    .....منوچهر نصیری دلاورمردی که کوههای سر به فلک کشیده کردستان وغرب شاهد جنگاوری و رشادتهایش بوده واو که در یکی از عملیاتها در حالی که فرمانده وجانشینانش شهید میشوند ودرگیری آنقدر شدید میشود که حتی عده ای نظر می دهند که رسیدن به قله وفتح قله در این شدت آتش میسر نیست وباید به عقب برگردیم وتا سر وسامان پیدا کردن مجدد به پشت مواضع قبلی برگردیم اما رشادتهای این مرد  تکاور، گردان را مجاب می کند که به مسیر قله به پیشروی ادامه داده و با فرماندهی این سرباز بی ادعا قله فتح می گردد ودشمن زبون با تلفات سنگین قله را ترک کرده وپا به فرار می گذارند واین فتح مورد تحسین فرماندهان وقت قرار می گیرد وفرماندهان لشکر  نشان شجاعت را به این سرباز شجاع اهدا مینمایند ، اما این سرباز شجاع وجان برکف امروز کجای دایره قرار دارد ،دایره که هیچ ،کجای حاشیه ی دایره قرار دارد بدنش پر از ترکش ریز ودرشت است ،موج انفجار زجرش می دهد، ریه هایش از اثرات شیمیائی نابود است اما دریغ از حتی یک دفترچه درمان ، دریغ از  ذره ای مساعدت در جهت تامین زندگی ،امروز شرایط زندگی تحت فشارش قرار داده  و اوعلیرغم اینکه سربلند وبا افتخاراست پیش خانواده اش ، به خاطر  دلاورمردیها وشجاعتش در مبارزه با دشمنی که به سرزمینش لشکرکشی کرده بود واو توانسته است سهمی در بیرون راندن دشمن از سرزمینش داشته باشد ، از طرفی دیگر شرمنده خانواده و زن وبچه اش هست به خاطر وضعیت زندگی اش ، اما هیچ مدرکی غیر از ترکشها وموجهای انفجار واثرات شیمیائی در سینه اش ندارد ، اینها هم که مدرک قابل قبول برای اثبات مجروحیت وایثارگری نیستند مدرک نشان دهنده ایثارگری ومجروحیت باید در روی کاغذی ویادر پرونده بیمارستانی ویا در پوشه ای در دفترهای و.... باشد تا نشان دهد فرد مجروح شده است او و امثال او که در آن زمان فکر نمیکردند که روزی فرا خواهد رسید که بدنشان یارای مقاومت در برابر این ترکشها را ندارد وباید این ترکشها را بیرون آوردوبا این وضعیت توانائی کار و تاُمین معاش زندگی برایشان سخت خواهد بود، پس باید حمایت شوند، اما چرا به آنها مساعدتی نمی شود !!!   باید بچشد زجرهای مختلف را تا یاد بگیرد که همان زمان باید برای درمان دردهایش می رفت بیمارستان نه اینکه غرور وسربلندی وافتخاراتش را فقط وفقط در سینه نگه دارد وحتی در آن زمان دردهایش را از خانواده مخفی نماید.آی آنهائی که دستتان می رسد بیائید وواقع بینانه به اسطوره های جنگ نگاه کنید اگر راه دارد بخشنامه ها را اصلاح کنید و نگذارید این اسطوره ها در پیچ وخم زمانه به فراموشی سپرده شوند .کاری کنید که خدا ازشما راضی باشد برای کاری که برای اینها می کنید .اگر دستتان می رسد ودادرسی نمی کنید باشد تا سر پل صراط ودر محکمه عدل الهی  از شما احقاق حق گردد.