دو بخش اساسی قانون جامع ایثارگران

قانون جامع ایثارگران

قانون جامع بنا بر یک تقسیم دارای دو بخش اساسی است بخش اول که قبل از قانون جامع ، در قوانین گذشته بوده و اجرایی شده است . استناد عملکرد این بخش به قانون جامع نوعی تدلیس در عملکرد است و نباید اجرای آن به این قانون استناد شود ، چون از گذشته و در دوره مدیران قبلی نیز اجرا می شده و درج آن در قانون جامع به منظور  تحقق جامعیت قانون آورده شده است . البته درخصوص این بخش از قانون ، آن مواردی که در قانون جامع اصلاح یا الحاقیه ای به آن افزوده شده است اجرایی نشده یا به طرز بسیار غلطی سعی در آن دارند که  نمایش دهند اجرا شده است . مثل قانون حالت اشتغال که از گذشته اجرا می شده و با قانون جامع تحولاتی در آن صورت گرفته که هنوزاجرایی نشده است .
بخش دوم قوانینی است که در قانون جامع آمده ولی همچنان به بهانه  عدم تامین بار مالی و عدم پیش بینی آیین نامه اجرایی ،‌عملیاتی نشده است . با گذشت حدود پنج سال از تصویب قانون جامع نباید به عدم توانمندی مدیریت عالی بنیاد در تحقق حقوق قانونی ایثارگران تردید کرد. این در حالیست که الحاقات و اصلاحات جدیدی بر این قانون در قانون برنامه ششم به تصویب رسیده است و با شرایطی که در پیش رو داریم امیدی به تحقق این حقوق قانونی جدید هم  نمی رود. آیا باز هم ارائه گزارش عملکرد از فعالیتهایی که در ابتدایی ترین  و ضعیف ترین حالت یک سازمان  انتظار می رود کار بزرگی است ؟