یادی که از دلها هرگز نمی میرد یاد شهیدان است
یادی که از دلها هرگز نمی میرد یاد شهیدان است...
یادشون به خیر، سردارانی که بی سر رفتند؛ اونهایی که از قفس تن رهیدند، از خاکریز نفس گذشتند و بوی باروت رو بر همه عطرهای دنیا ترجیح دادن.
یادشون به خیر، پیشونی بندهایی که آفتابی از ایمان رو پشت خودشون پنهان می کردن.
یاد کوله پشتی هایی که بساط آخرت در اونها جمع میشد.
یاد لباس هایی که خدا، زمین رو به رنگ اونها آفرید.
یاد میدان های مین به خیر، که سکوی پرواز و رهایی بودن.
یاد گلوله هایی که مژده وصل بودن.
یاد معبر به خیر، که راه عبور از مرز خاک بود.
یادشون به خیر، دست هایی که به عباس پیوستن.
یادشون به خیر، جنازه هایی که هرگز تشییع نشدن و در سکوت، هم صحبت هور شدن...........
دلتنگم که چرا دل به تعلقات حقیر دنیا سپردم و روحم رو در قفس خاک، از پرواز، مانع شدم.
نمی دونم چرا هر بار از شهیدی می نویسم، عطر لاله ها، بی شائبه به مشامم می رسد....
هیچ وقت دل بیقرارم آروم نگرفته ،انگار همیشه دلتنگم،همیشه بارانی ام ،همیشه بی تابم
خدایا وقتی دلتنگم تنها پناه من تو هستی، پناه اشکهای بیصدام ،پناه دردهای فراق،پناه ناله های شبانه ام،تو بودی.
شهدا شما تنها دلخوشیم به زندگی هستید ،عشق به شهادت و شهید و یادگاران شهدا تنها مرهم دلتنگی هام شده.
خدایا به برکت عشق به شهادت و شهدا چند صباحی هست خیلی دلتنگ میشم
خدایا میدونم چه خدای مهربانی دارم که بیشتر از خودم دوستم دارد خدایی که از رگ گردن برایم نزدیک تر است ، بغض گلوم رو فراگرفته دیدم چه خدای مهربانی دارم که به حرفهای دلم گوش میکند و اجازه میدهد با او درد و دل بکنم و عقده ی دل وا کنم
دلتنگ خدای خوب و مهربانم،دلتنگ عاشقان خدایم شهیدان جانبازان یادگاران شهدا هستم