داستان دو کشور ایران وکره

داستان_دو_کشور ایران_کره اوایل دهه 70 میلادی جنگ دو کُره تمام شد و [ جنوبی‌ها و شمالی‌ها ] مرزهایشان را مشخص کردند اردوگاه‌های فکریشان را هم همینطور و در همان دوران بود که ایرانی‌ها برای نخستین بار کره‌ای‌ها را از نزدیک ملاقات کردند اما این ملاقات از سر استیصال بود و کشوری که بار فقر بر دوشش سنگینی میکرد با ایران قرارداد تبادل کارگر امضا کرده بود تا بخشی از کارگرانش را برای یافتن کار راهی ایران کند و اینچنین بود که کارگران کره‌ای سر از بازار کار ایران درآوردند و بخش حمل و نقل در ایران پذیرای شمار زیادی از کارگرانی بود که از کره در جست‌وجوی آینده‌ای بهتر آمده بودند رانندگان کره‌ای کامیون‌ها را در جاده‌های ایرانی می‌راندند و نیروهای خدماتی کره‌ای و فیلیپینی در هتل‌های به روز ایرانی به توریست‌های اروپایی و آمریکایی سرویس میدادند روزگار گذشت و تحولات اجتماعی و سیاسی در ایران آنقدر سریع اتفاق افتاد که ایرانی‌ها سال‌ها بعد معجزه‌های اقتصادی رخ‌داده در دهه هفتاد کشورشان را درک کردند تا اینکه جامعه ایران در دهه ٧٠ شمسی با ورژن جدیدی از اهالی این سرزمین آشنا شد و داستان ربطی به جاده و کامیون نداشت اینبار اول یخچال‌ها - تلویزیون‌ها - کشتی‌ها و خودروهای کره‌ای به ایران آمدند و بعد از آنها مهندسان کره‌ای عازم ایران شدند تا در میادین گازی و نفتی ایران کار کنند ورق برگشته بود و نیروهای خدماتی ایرانی باید در میادین نفتی ایرانی به مهندسان کره‌ای سرویس میدادند تا از تکنولوژی آشنای قدیمی در حوزه پتروشیمی استفاده کنند !! پنجاه سال پیش کره‌جنوبی فقیرتر از بولیوی و موزامبیک بود و امروز ثروتمندتر از نیوزلند و اسپانیاست و بجای فقر واژه صنعتی همنشین نام این کشور شده طبق آمارهای جهانی در سال 2019 از بین 142 کشوری که تولید ناخالص دنیا را در اختیار دارند ایران در رده 83 قرار گرفته و کره در رتبه 17 در بحث اشتغال و کارآفرینی کره جایگاه 20 جهان است و ایران رتبه 93 در بخش بهداشت و درمان آنها در رتبه 9 هستند و ما در رتبه 62 در شاخص‌های توسعه کره‌ای‌ها جایگاه 11 را در جهان دارند و ایران 120 و جالبتر از همه ایران در تمام 50 سال گذشته صادرکننده نفت بوده و درآمد میلیاردی حاصل از فروش آن را در اختیار داشته ولی کره جنوبی واردکننده نفت بوده است آنها از منابع محدود خود با استفاده بردن از مدیران لایق و با تکیه بر تخصص و دانش به کجا رسیدند و کشور ما با ده برابر منابع آنها و حضور یک مشت مدیر بی‌سواد و نالایق به کجا رسید ... سال 1952 وقتی یک خبرنگار از چرچیل دلیل دخالت بریتانیا در کودتای ایران را پرسید او پاسخ داد: گمان نمیکنم نقطه‌ای مهمتر از ایران روی نقشه جغرافیائی جهان وجود داشته باشد چون ایران هم در چهار راه جهان واقع شده و از شمال و جنوب به دریا راه دارد و هم ٢۶ % از منابع سوختی و انرژی جهان در اختیار این کشور است پس ما نباید آنرا از دست میدادیم و ما همچنان در همان نقطه جغرافیایی جهان در جا میزنیم در حالیکه هنوز ١٧ % از منابع سوختی جهان در اختیار ماست !!!!