شهدا

شهدا

ﻣﺎﻫﯽ ﻫﺎ

ﺩﺳﺖ ﺑﺴﺘﻪ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ

ﺩﺭ ﺧﺎﮎ ﻧﻤﯽﻣﯿﺮﻧﺪ

ﭘﺮﻧﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ !

ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺭﺍ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ

ﺗﺼﻮﯾﺮﯼ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ..

ﺑﺎ ﻟﺒﺎﺱﻫﺎﯼ ﻏﻮﺍﺻﯽ ..

ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﺑﻪ ﺭﻧﮓ ﺩﺭﯾﺎﻫﺎ،

ﺗﺎ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺑﯿﺎﻭﺭﯼ

ﭼﻘﺪﺭ ﺩﺭ ﺩﺭﯾﺎ ﺯﯾﺴﺘﻪﺍﯼ ﻭ

ﻫﯿﭻ ﺍﺯ ﻣﺎﻫﯽﻫﺎ ﻧﻤﯽﺩﺍﻧﯽ

ﭼﻘﺪﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﻗﺎﺏ ﻫﺎﯼ ﻣﺠﺎﺯ، ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻭﺝ،

ﺩﯾﺪﻩ ﺍﯼ ﻭ ﺑﺎﻝ ﻧﮕﺸﻮﺩﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﺮﯾﺪﻥ ﻫﺎﯼ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻪ ..

ﻭ ﺗﻮ ﻫﯿﭻ ﺍﺯ ﭘﺮﻧﺪﻩﻫﺎ ﻧﻤﯽﺩﺍﻧﯽ ..

ﺁﻧﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﯾﺎﺣﺴﯿﻦ ‏» ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ‏« ﮐﺮﺑﻼﯼ۴ ‏» ﻣﺠﺬﻭﺏ ﻋﺸﻖ

ﺍﺭﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺁﺏ ﺫﻭﺏ ﺷﺪﻧﺪ !

ﺭﺍﺳﺘﯽ ..

ﻣﺎﻫﯽﻫﺎ ﺩﺳﺖ ﺑﺴﺘﻪ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ

ﺩﺭ ﺧﺎﮎ ﻧﻤﯽﻣﯿﺮﻧﺪ

ﭘﺮﻧﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ .. ﻣﺜﻞ ۱۷۵ ﻣﺎﻫﯽ ﻋﺎﺷﻖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﺎﮎ ﭘﺮﻧﺪﻩ

ﺷﺪﻧﺪ !

ﭘﺮ ﮔﺸﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺷﻬﯿﺪ ﺷﺪﻧﺪ ..

 

 

سال های بارانی(جنگ)

من؛فرزند ''سال های بارانی ام''...!!!

باران بی امان...

با قطره های سه متری...!!!

آبستن انفجار؛

در کوچه ای که خانه هایش از ترس می لرزیدند...!!!

مگر نه این که هر سقفی آوار بالقوه است...

من....

من می ترسم از ''روزهای ابری''...

می ترسم از ''کوچه های شلوغ''...

می ترسم از صدای کوبیده شدن یک در...!!!

می ترسم از صدای آمبولانس...

چه محتضری را می رساند؛

چه آبستنی را؛

با این همه من غمگین نیستم...!!!

من ''خود غمم''؛

که قد کشیده و نفس میکشد...

بر ذهن خسته ی خیابان قدم می زند...

سرنوشت را سر می کشد؛

و باز فکر می کند...!!!

سرنوشت را می توان آفرید؛

چون....

چون فرزند آن مادرم...

بعد از هر انفجاری دستی به موی من کشید؛

شکر که زنده ایم.....

دنیا ، شادی و امید پشت در حیاط

در انتظارند...!!!